بی تفاوت

بی تفاوت گیرم که همه عیب و هجایم گویند از من چه زدود گیرم که همه راه ثنایم پویند برمن چه فزود آن شاخ شکوفه در چمن می خندد بی منت کس گلهای بهار از زمین می رویند بی گفت وشنود