ﺳﺎ ﺍﺱﺍﻡﺍﺱ
﷽ دل نهادم به صبوری که جز این چاره ندارم!ﺳﺎ ﺍﺱﺍﻡﺍﺱ
﷽ دل نهادم به صبوری که جز این چاره ندارم!نفس کشیدن
ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺑﻮﺩﻧﻢ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﺴﯽ ﻧﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻠﯽ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﻧﻪ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﺩ ﻭ ﻧﻪ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺪ ﻭ ﻧﻪ ﺣﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ... ﺭﻓﺘﻦ ﻣﻦ ﻧﯿﺰ ﺭﻭﺯﯼ ﻓﺮﺍ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺩﺳﺘﻪ ﮔﻞ ﻫﻤﻪ ﺳﯿﺎﻫﭙﻮﺵ٫ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻓﺘﻨﻢ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ٫... ﻫﯿﭻ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺮﻣﻢ "ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪﻥ" ﺍﺳﺖ...
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد