ﺳﺎ ﺍﺱﺍﻡﺍﺱ
﷽ دل نهادم به صبوری که جز این چاره ندارم!
ﺳﺎ ﺍﺱﺍﻡﺍﺱ
﷽ دل نهادم به صبوری که جز این چاره ندارم!
های دریا دریا
ﻫﺎﯼ ﺩﺭﯾﺎ، ﺩﺭﯾﺎ !
ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺳﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﺑﺸﮑﻦ
ﺁﺧﺮ ﺁﺑﯽ
ﺭﮤ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﻣﺰﻥ
ﻫﺎﯼ ﺩﺭﯾﺎ، ﺩﺭﯾﺎ !
ﺩﺍﻣﻦ ﻣﺎﺩﺭﯾﺖ ﺭﺍ ﭼﻪ ﻓﺘﺎﺩ
ﮐﻪ ﺯ ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ
ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﺖ ﻫﻤﻪ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺷﺪﻧﺪ
ﻣﺎﻫﯿﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﺍﯾﯽ ﺭﻓﺘﻨﺪ
ﻫﺎﯼ ﺩﺭﯾﺎ، ﺩﺭﯾﺎ !
ﺑﺎﺯ ﻟﺐ ﺗﺸﻨﻪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﯾﺮﻭﺯﯼ
ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻋﻄﺶ ﺗﻠﺦ ﻣﺮﺍﺩ
ﻣﯽ ﺗﭙﯽ، ﻣﯽ ﺷﮑﻨﯽ، ﻣﯽ ﺳﻮﺯﯼ
ﻫﺎﯼ ﺩﺭﯾﺎ، ﺩﺭﯾﺎ !
ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺁﻭﺍﺯﯼ ﺗﻮ
ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺑﺮﺳﻢ
ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﮔﻞ ﻣﻨﺰﻝ ﺭﺍ
ﺭﺍﻩ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺮﻭﻡ ﺗﺎ ﺑﺮﺳﻢ
ﻫﺎﯼ ﺩﺭﯾﺎ، ﺩﺭﯾﺎ !
ﺩﯾﺪﻣﺖ ﺟﻮﺭﮤ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﻣﻨﯽ
ﺷﻌﺮ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﻨﯽ
ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﺁﯾﯽ
ﻋﯿﻦ ﻣﻦ، ﻋﯿﻦ ﺳﺮ ﻭ ﭘﺎﯼ ﻣﻨﯽ
ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﺩﺭﯾﺎ؟
ﺗﺎ ﭼﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺩﺭﯾﺎ؟
ﻫﺎﯼ ﺩﺭﯾﺎ، ﺩﺭﯾﺎ
فهار عاصی