ﺳﺎ ﺍﺱﺍﻡﺍﺱ
﷽ دل نهادم به صبوری که جز این چاره ندارم!
ﺳﺎ ﺍﺱﺍﻡﺍﺱ
﷽ دل نهادم به صبوری که جز این چاره ندارم!
به هوای دوست
ﺩﻟﻢ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺗﻮ ﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﻮﺍﯼ ﺗﻮﮐﻨﺪ
ﻟﺐ ﻣﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﺎﮎ ﮐﻒ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﺗﺎ ﺯﯾﻢ، ﺟﻬﺪ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻫﻮﺍﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﻢ
ﺑﺨﻮﺭﺩ ﺑﺮ ﺯ ﺗﻮ ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﻫﻮﺍﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﺷﯿﻔﺘﻪ ﮐﺮﺩ ﻣﺮﺍ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻭﻻﯼ ﺗﻮ ﭼﻨﯿﻦ
ﺷﺎﯾﺪﻡ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻭﻻﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﻧﮑﻨﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺟﻔﺎ، ﻭﺭ ﺗﻮ ﺟﻔﺎ ﻗﺼﺪ ﮐﻨﯽ
ﻧﮕﺬﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﻗﺼﺪ ﺟﻔﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﺗﻦ ﻣﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺲ ﺩﻝ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺩﻝ ﭘﺲ ﺗﻮ
ﺗﻦ ﻫﻮﺍﯼ ﺩﻝ ﻭ ﺩﻝ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﻮﺍﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﺯﻫﺮﻩ ﺷﺎﮔﺮﺩﯼ ﺁﻥ ﺷﺎﻧﻪ ﻭ ﺯﻟﻒ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺑﻨﺪ ﻗﺒﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﺭﺍﯾﮕﺎﻥ ﻣﺸﮑﻔﺮﻭﺷﯽ ﻧﮑﻨﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ
ﻭﺭ ﮐﻨﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ، ﺯﻟﻒ ﺩﻭﺗﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﺑﺎﺑﻠﯽ ﮐﺮﺩ ﻧﺘﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﻩ ﺩﻻﻥ
ﺁﻥ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺯﻟﻒ ﺧﻢ ﻏﺎﻟﯿﻪ ﺳﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﭼﻪ ﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩﯼ ﺟﺎﻧﺎ، ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﯼ
ﺗﺎ ﭼﻮ ﺗﻮ، ﭼﺎﮐﺮ ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ﺩﻋﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﺍﺯ ﻟﻄﯿﻔﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﯾﯽ ﺍﯼ ﺑﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ
ﻣﻠﮏ ﻣﺸﺮﻕ ﺑﯿﻤﺴﺖ ﮐﻪ ﺭﺍﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﻣﯿﺮﻣﺴﻌﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮﭺ ﺁﻥ ﺗﻮ ﺍﺯﻭ ﯾﺎﺩ ﮐﻨﯽ
ﻃﺎﻟﻊ ﺳﻌﺪ، ﻫﻤﻪ ﺳﻌﺪ ﻋﻄﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭ ﺗﻮﯾﯽ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯼ ﺗﻦ ﺧﻮﯾﺶ
ﺧﺴﺮﻭﯼ ﺗﻮ ﺩﻝ ﺗﻮ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﺑﺎ ﺷﺮﻑ ﻣﻠﮑﺖ ﺭﺍ ﺳﯿﺮﺕ ﺧﻮﺏ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﺑﺎ ﺑﻬﺎ ﺩﻭﻟﺖ ﺭﺍ ﻓﺮ ﻭ ﺑﻬﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﺯﺧﻢ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺳﺮ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺳﻮﺍﺭ
ﮔﺮﺯ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﻣﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﮔﺸﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﺟﮕﺮ ﺑﯿﺴﺖ ﻣﺒﺎﺭﺯ ﺳﺘﺪﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﺼﺎﻑ
ﻧﯿﺰﻩﯼ ﺑﯿﺴﺖ ﺭﺵ ﺩﺳﺘﮕﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﻇﻔﺮ ﻭ ﻗﺎﻓﻠﻪﯼ ﻓﺘﺢ ﻭ ﻣﺮﺍﺩ
ﮐﺎﺭﻭﺍﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺻﺤﺮﺍﯼ ﺭﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﻧﺮﻭﺩ ﻫﯿﭻ ﺧﻄﺎ ﺑﺮ ﺩﻝ ﻭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺗﻮ
ﮐﺰ ﺧﻄﺎ ﺩﻭﺭ ﺗﺮﺍ ﺫﻫﻦ ﻭ ﺫﮐﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﺁﻥ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺪ ﺣﮑﻢ ﻗﻀﺎﯼ ﺑﺪ ﻭ ﻧﯿﮏ
ﺟﺰ ﺑﻪ ﻧﯿﮑﯽ ﻧﮑﻨﺪ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﻗﻀﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﺳﻨﮓ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻋﻨﺎ ﺑﺎﺭﺩ ﺑﺮ ﻓﺮﻕ ﮐﺴﯽ
ﮐﻪ ﺩﻝ ﺍﻭ ﻧﯿﺖ ﻭ ﻗﺼﺪ ﻋﻨﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﻣﻠﮏ ﺭﻭﻡ ﺑﻪ ﻣﺼﺮ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﻪ ﮐﻨﻮﻥ
ﺧﺪﻣﺖ ﻭﺷﻐﻞ ﻏﻼﻣﺎﻥ ﺳﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﺍﯾﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺟﻬﺎﻥ
ﻭﺍﻥ ﺟﻬﺎﻥ، ﻣﻦ ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﻫﻤﻪ ﻋﺪﻟﺴﺖ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ ﺗﻤﺎﻡ
ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﻭ ﮐﺮﻡ، ﺑﺎ ﺗﻮ ﺧﺪﺍﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﺑﯿﺶ ﺍﺯﯾﻦ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﻟﻄﻒ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ
ﺍﺯ ﻟﻄﻒ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺰﺍﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﻧﻌﻤﺖ ﻋﺎﺟﻞ ﻭ ﺁﺟﻞ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﻣﻠﮑﺎﻥ
ﺯﺍﻧﮑﻪ ﺿﺎﯾﻊ ﻧﺸﻮﺩ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﺰﺍﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ ﺧﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﯿﺮ
ﻣﻠﮏ ﺍﻟﻌﺮﺵ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﺰﺍﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﻣﻦ ﺭﻫﯽ، ﺗﺎ ﺑﺰﯾﻢ، ﻣﺪﺡ ﻭ ﺛﻨﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﻢ
ﺷﺮﻑ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻔﺰﺍﯾﺪ ﮐﻪ ﺛﻨﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻪ ﺑﺰﯼ ﺍﯼ ﻣﯿﺮ، ﮐﻪ ﮔﺮﺩﻧﺪﻩ ﻓﻠﮏ
ﺍﯾﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﺯﯾﺮ ﻧﮕﯿﻦ ﺧﻠﻔﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ
ﻣﻠﮏ ﺍﻟﻌﺮﺵ، ﭼﻮﺑﺮﺧﯿﺰﯼ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ، ﺛﻨﺎﯼ
ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺟﺎﻥ ﻭ ﺗﻦ ﻭ ﻋﻤﺮ ﻭ ﺑﻘﺎﯼ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ