حمید مصدق

ﺩﺭ میان ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻓﺎﺻﻠﻪ هاﺳﺖ گاه می ﺍﻧﺪیشم ، - می ﺗﻮﺍنی ﺗﻮ ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺍین ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ! ﺗﻮ ﺗﻮﺍﻧﺎیی ﺑﺨﺸﺶ ﺩﺍﺭﯼ ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﺗﻮ ﺗﻮﺍﻧﺎیی ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ، - که ﻣﺮﺍ ﺯﻧﺪگانی ﺑﺨﺸﺪ چشم ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ ﺷﻮﺭِ ﻋﺸﻖ ﻭ مستی ﻭ ﺗﻮ چوﻥ ﻣﺼﺮﻉِ ﺷﻌﺮﯼ ﺯیبا ، ﺳﻄﺮِ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺯﻧﺪگی ﻣﻦ هستی .

از حمید مصدق

ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺷﺐ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻮﺵ ﻭ ﺗﻮﺍﻥ ﻭ ﻃﻼﺑﺘﺶ ﺑﺮ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺗﺐ ﺯﺩﻩ ﺁﻭﯾﺨﺖ ﺩﯾﺪﻡ ﺳﯿﻤﺎﺏ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﮐﻮﻫﻬﺎ ﻓﺮﻭ ﻣﯽ ﺭﯾﺨﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﻣﯿﺪ ﻣﻦ ﺑﺮﺧﯿﺰ ﻭﺧﻮﺍﺏ ﺭﺍ ﺑﺮﺧﯿﺰ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺣﻤﯿﺪ ﻣﺼﺪﻕ