در آتن به تاریخ
June 7, 2013
ﺗﻨﻢ ﺧﺸﮑﯿﺪﻩ ﻭ ﺑﯽ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﻡ ﮐﺲ
ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪ
ﺩﻟﻢ ﺷﻮﺭﯾﺪﻩ, ﻭ ﻏﻢ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﮐﺲ
ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪ
ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺎﻥِ ﻣﺠﻠﺲ
ﯾﺎﺭﺍﻥ
ﺑﻪ ﺩﺭﺩِ ﻧﺎ ﻣﺮﺍﺩﯼ ﻫﺎ ﺷﮑﺎﺭﻡ ﮐﺲ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪ
ﻏﺒﺎﺭ ﻭ ﺩﻭﺩِ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺳﯿﺎﻫﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﺭ
ﻣﻌﻨﯽ
ﮐﻤﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﻟﻢ ﺭﻧﮓ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﺲ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪ
ﻣﯿﺎﻥِ ﺩﺟﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﺐ , ﺷﻨﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﺧﺪﺍ
ﺩﺍﻧﺪ...
ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﻟﻮﻭﺵِ ﻏﻢ ﭼﻮﻥ ﺍﺷﮑﺒﺎﺭﻡ, ﮐﺲ
ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪ
ﭼﻮ ﺷﺎﺧﯽ ﺍﻡ ﮐﻪ ﻓﺮﺳﻮﺩﻩ, ﻣﯿﺎﻥ ﺟﻨﮕﻞ
ﻏﻤﻬﺎ
ﮐﻤﺮ ﺑﺸﮑﺴﺘﻪ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻡ ﮐﺲ
ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪ
ﺑﮕﯿﺮ ﺩﺭﺩﻡ ﺑﮕﯿﺮ ﺍﺷﮑﻢ ﺑﮕﯿﺮ ﻏﻤﻬﺎﯼ ﺑﯽ
ﺣﺎﺟﺖ
ﺑﺪﻩ ﻣﺮﮔﻢ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺎﺭﻡ ﮐﺲ
ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪ